Es muess ungefähr im Johr 1925 gsi sy, wo d’Musikante vo der Frohsinn am Musigtag inere Thaler Gemeind teil gno hei.
Dr Verein isch damals unger dr Leitig vom Musigdiräkter Alois Krämer gstange. Er isch gebürdige Lothringer gsi und isch au no Bürger vo Gänsbrunne gsi. Er het zu säuber Zyt e musikalischi Usbildig gha.
Dr ganz Verein het sich denn a dem Sundig bi dr Krone obe bereit gmacht, um mit emene flotte Marsch durs Dorf abe z’marschiere. Säubemou isch öisi Dorfstross noni teeret gsi und au nit so breit wie si hüt isch. Met emene rassige Trommelschlag vom Tambur Chübelibinger isch de Frohsinn abgmarschiert.
Bim Dursjokers Franz unge hei si denn nach emene lute Signaupfiff vom Dirigänt mit dr Marschmusig agfange. Es het schön tönt und viel Lüt vom Dorf sy a dr Stross stange und hei de Musikante zuklatschet.
Säubmou het bi der Frohsinn der Franz Brunner, e „Schinbodner“, d’Pauke gschlage. Er isch eine vo de jüngere Musikante gsi und isch mit Abstand dr Chlynscht im Verein gsi. Bi der Marschmusig het er immer e chlei Problem gha, dass er hinger dr grosse Pauke überhaupt gseh het, wo die vor ihm laufe. A der Dorfstross bim Jegerstübli isch’s de passiert. Dr Brunner Franz het sich de natürlich intensiv uf sis Marschbüechli konzentriert und isch aber de immer meh uf die rächti Strossesite use glofe.
Plötzlich het’s e dumpfe Knall ge und dr Paukist Franz ist mit sinere Pauke in ne Hydrant ine glofe, wo am Strasserand gstange isch.
D’Frohsinn isch denn ohni Paukeschlag witer gmarschiert und het dr Marsch fertig gspielt.
Dr Schinbodner Franz isch denn mit siner Pauke, wo nüm so schön usgseh get, wie ne arme Sünder hingerem Verein noche trampet. Wo me denn bim Storche unge die Pauke nöcher agluegt het, het me gseh, dass die beide Fäli usgseh hei wie ne nasse Härdöpfusack und dr Holzrahme isch stark verbroche gsi.
Me isch aber de glich a de Musigtag gange, aber säubmou ohni Pauke.
Konrad Brunner